எனக்குப் பிடித்த 10 தமிழ்ப் படங்கள்

நண்பர் கார்த்திகைப் பாண்டியன் பிடித்த 10 தமிழ்ப் படங்கள் என்று எழுத அழைத்திருந்தார்.


விதி: 
1. தமிழ்ப் படங்கள் மட்டுமே
2. குறைந்த பட்சம் எடுத்த வரைக்கும் திருட்டி டிவிடியாவது வந்திருக்க வேண்டும்.
3. அடல்ட்ஸ் ஒன்லி படங்கள் அனுமதி இல்லை (நியூ உட்பட)


நான் ரஜினி ரசிகன். கிட்டத்தட்ட ரஜினி நடித்த அத்தனைப் படங்களையும் பிடிக்கும். கமல் நடித்ததிலும் ஒன்றிரண்டு தேறும். பாலா இயக்கிய படங்களையும் எனக்குப் பிடிக்கும். இதில் 10 படங்கள் மட்டும் எப்படித் தேர்வு செய்வது என்று கடந்த இரண்டு நாட்களாக மூளையைக்(??!!) கசக்கிப் பிழிந்து ஒரு வழியாக தேர்வு செய்துவிட்டேன்.


ரஜினி "நடித்ததில்" பிடித்தது:
1. முள்ளும் மலரும்

பொதுவாக நம் தமிழ்நாட்டில் ஒரு கலாச்சாரம் இருக்கிறது. ராஜா ரசிகர்களைப் பொறுத்தவரை ஏ.ஆர்.ரகுமானுக்கு இசை அமைக்கவே தெரியாது, தாதா ரசிகர்களுக்கு சச்சின் சுயநலமாக ஆடுபவர், விஜய் ரசிகர்களுக்கு அஜித் படமெல்லாம் ஃப்ளாப், இந்த வரிசையில் கமல் ரசிகர்களுக்கு ரஜினிக்கு நடிக்கவே தெரியாது.


ரஜினி தான் எவ்வளவு சிறந்த குணசித்திர(இந்த வார்த்தைக்கு என்னாதுங்க அர்த்தம்) என்று நிரூபித்தத் திரைப்படம் இது.


மகேந்திரன் ஒரு வகையில் தமிழ் சினிமாவில் ட்ரெண்ட் செட்டெர். இவர் சினிமா எடுக்கும் வரை தமிழ் சினிமாவில் வசனம் என்பது மிகவும் முக்கியமான சாதனம். வசனத்தின் மூலமாக மட்டுமே காட்சியின் சூழலை விளக்கிக் கொண்டிருப்பார்கள். காரணம் பல இயக்குநர்களும் (ஸ்ரீதர், பாலச்சந்தர்) பல நடிகர்களும் (சிவாஜி, எம்.ஜி.ஆர், எம்.ஆர்.ராதா, கமல்) நாடகத்திலிருந்து சினிமாவுக்கு வந்தவர்கள். நாடகத்தில் முகத்தில் காட்டும் உணர்ச்சிகள் கடைசி வரிசையில் அமர்ந்து பார்க்கும் ரசிகனுக்குத் தெரியாது. ஆகவே ஏற்ற இறக்கமான வசனங்கள் மூலம் காட்சியை விளக்க வேண்டிய கட்டாயம். ஆனால் சினிமா என்ற “மூவி”யில் வசனம் இல்லாமலே காட்சியை விளக்கலாம் என்பதை தமிழில் முதலில் உபயோகித்தவர் மகேந்திரன் எனலாம்.


வசனமே இல்லாமல் இந்தப் படத்தில் இவர் வைத்த கிளைமேக்ஸ் காட்சியும், அந்தக் காட்சியில் இளையராஜாவின் இசையும்.. திருமணத்துக்காக சரத்பாபு குழுவினரோடு நடக்க ஆரம்பிக்கும் ஷோபா திரும்பி ஓடி வந்து அண்ணனைக் கட்டிக் கொண்டு அழவும், ஷோபாவின் தோளில் கை போட்டுக் கொண்டு ரஜினி சரத்தைப் பார்ப்பார் பாருங்கள் ஒரு பார்வை.


எனக்கு இந்தப் படத்தில் பிடித்த காட்சி:
எஞ்சினியர் சரத் பாபு ரஜினியின் ஒரு கை போனதால் இனி வேலை பார்க்க முடியாது என்று சொல்லும் காட்சி.
“ரெண்டு கை ரெண்டு காலு போனாலும் இந்தக் காளி பொழச்சுக்குவான் சார். கெட்ட பய சார் இவன்” என்று தெனாவட்டாகச் சொல்லிவிட்டு, மோட்டு வளையைப் பார்ப்பார். அந்தப் பார்வையில் இனி எப்படி பிழைக்கப் போகிறோம்? தங்கையை எப்படி பட்டினி போடாமல் காப்பாற்றப் போகிறோம் என்ற கவலை வருத்தம் என உணர்ச்சிகள் தாண்டவமாடும். ரஜினி இஸ் கிரேட்.


கமல் நடித்ததில் பிடித்தது:
2. அன்பே சிவம்

எனக்குக் கமல் என்ற நடிகனின் மீது பல விமர்சனங்கள் உண்டு. எந்த ஒரு திரைப்படத்திலும் கமல் அந்தப் பாத்திரமாக மாறுவதே இல்லை. எங்காவது கமல் என்ற மனிதர் வெளியே தெரிந்து விடுவார். ஒரு சில படங்களே இதற்கு விதிவிலக்கு. அதில் எனக்குப் பிடித்த படம் அன்பே சிவம்.


சாதாரணமாக கமல் தன் படங்களில் மற்ற நடிகர்களை டாமினேட் செய்வதில் வல்லவர். இந்தப் படத்தில் மாதவன் பல காட்சிகளில் கமலை டாமினேட் செய்திருப்பார்.


எனக்குப் பிடித்த காட்சி:
ஹோட்டல் அறையில் தங்கியிருக்கும் காட்சியில் கமல் தரையில் படுத்திருப்பார். மாதவன் மெத்தையில் படுத்திருப்பார். இருவரும் சுனாமி பற்றி பேசிக் கொண்டிருப்பார்கள். அந்தக் காட்சியில் கமலின் வலது கால் இடது காலை விட குட்டையாக இருக்கும் வண்ணம் காலை இழுத்து வைத்து நடித்திருப்பார். படத்தில் தன் கால் குட்டை என்பதை பின்னால் ஒரு காட்சியில் தான் கமல் சொல்வார். இந்த சிரத்தை கமலிடம் எனக்குப் பிடித்தது.




எனக்குப் பிடித்த “ரஜினி” படம்.
3. பாட்சா

ரஜினி சூப்பர் ஸ்டார் பட்டம் பெற்ற பிறகு மசாலா/ஸ்டைலிஷ் படங்களில் மட்டுமே நடிப்பதை செய்ய ஆரம்பித்து விட்டார். அப்படி வந்த ஸ்டைலிஷ் படங்களில் எனக்கு மிகவும் பிடித்தது பாட்சா. இந்தப் படத்தை ரஜினியைத் தவிர வேறு யார் நடித்திருந்தாலும் படம் ஓடியிருக்காது.


எனக்குப் பிடித்த காட்சி:
ரஜினியின் தங்கையை மானபங்கப் படுத்த ரவுடி ஆனந்தராஜ் இழுத்து வருவார். ரஜினி குறுக்கே சென்று தங்கையை பிடிப்பார். அப்போது ஆனந்தராஜின் ஆட்களில் ஒருவர் ரஜினியைத் தாக்க ஓடி வருவார். அப்போது ரஜினி அவரை அடித்ததும் அவர் பறந்து போய் மின் கம்பத்தில் விழ அந்தக் கம்பத்திலிருந்து தீப்பொறி தெறித்து விழும். இது 100% நம்பவே முடியாத நிகழ்வு என்ற போதிலும் அந்தக் காட்சியைத் திரையில் பார்க்கும்போது புல்லரிப்பதை என்னால் தடுக்கவே முடியாது.


எனக்குப் பிடித்த காமெடி படம்
4. பஞ்சதந்திரம்

இதுவரை நான் பார்த்த படங்களில் முழு நீள நகைச்சுவைப் படம் எது என்று கேட்டால் நான் இந்தப் படத்தைத்தான் சொல்வேன். படத்தில் ஆரம்பம் முதல் கடைசி வரை ஒவ்வொரு வசனத்துக்கும் சிரித்துக் கொண்டே இருக்கலாம். கிரேசி மோகன் தன் வார்த்தை விளையாட்டால் கலக்கியிருப்பார். சிரித்துக் கொண்டே இருப்பதால் அடுத்தடுத்த வரிகளில் வரும் நகைச்சுவையை தவற விட்டுவிடுவோம். 


இந்தப் படத்தில் எனக்கு மிகவும் பிடித்த காட்சி 
பெங்களூரில் இருந்து திரும்பி வரும்போது செக் போஸ்டில் போலீஸ் இவர்களின் காரை மறிக்கும் காட்சி. பின்னாடி, முன்னாடி என்று விளையாடியிருப்பார்கள். கொஞ்சம் கடி ஜோக் மாதிரி தெரிந்தாலும் இதுதான் எனக்கு மிகவும் பிடித்த காட்சி. 


என்னைக் கலங்கடித்த படம்
5. சேது

மதுரையில் படித்துக் கொண்டிருந்த போது வெளிவந்த படம். சினிப்பிரியா தியேட்டரில் இரவுக் காட்சிக்கு டிக்கெட் கிடைக்காமல் ப்ளாக்கில் வாங்கி நானும் என் நண்பன் ஒருவனும் பார்த்தோம். 


வழக்கமாக படம் முடிந்து கூட்டம் கலையும்போது சளசளவென பேசிக் கொண்டே செல்வார்கள். இந்தப் படம் முடிந்து வரும் போது எனக்கு மனம் கனத்துப் போயிருந்தது. என்னைப் போலவே யாருமே பேசிக் கொள்ளாமல் கலைந்து போய்க் கொண்டிருந்தனர். நானும் என் நண்பனும் டூ வீலரில் சினிப்ரியாவில் இருந்து காமராஜர் யுனிவர்சிட்டி ஹாஸ்டல் வந்து சேரும் வரை ஒரு வார்த்தை கூட பேசிக் கொள்ளவில்லை. 


எனக்கு மிகவும் பிடித்த காட்சி:
ஹால் டிக்கெட் தொலைந்து போனதால் பரிச்சை எழுத விட மாட்டார்கள் என்று சீயானிடம் வந்து அபியும் அவள் தோழியும் புகார் செய்யும் காட்சி. அதில் விக்ரம் பேசும் தத்துபித்து இங்க்லீஷும் அதை பெருமையுடன் பார்க்கும் அண்ணியும் கலக்கியெடுத்திருப்பார்கள்.


எனக்குப் பிடித்த திகில் படம்
6. யாவரும் நலம்

தமிழில் பல திகில்/பேய் படங்கள் பார்த்துள்ளேன். சிறு வயதில் மை டியர் லிசா பார்த்து பல நாள் தூங்காமல் இருந்திருக்கிறேன். ஆனால் அது எல்லாம் செய்யாத ஒன்றை இந்தப் படம் செய்தது. பேய் என்ற ஒன்றை விகாரமான உருவங்களின் மூலம் காட்டாமல் வெறும் டிவி, பல்பு எரிவது, சாமி படத்துக்கு ஆணி அடிக்க முடியாமல் போவது ஆகியவற்றை வைத்தே படம் காட்டியிருப்பார்கள். அதே போல திடுதிப்பென்று நம்ப முடியாமல் ஒரு திருப்பத்தைக் கொண்டு வந்தோ இல்லை சம்மந்தமில்லாமல் முடிச்சை அவிழ்க்கவோ செய்யாமல் சின்னச் சின்ன க்ளூவாக கொடுத்துக் கொண்டே வந்து கடைசியில் முடிச்சை அவிழ்ப்பது அருமையாக இருக்கும். நீங்கள் படத்தை ஒரு முறை பார்த்தவராக இருந்தால் மறுபடி ஒரு முறை பாருங்கள். அவர்கள் விட்டு வரும் க்ளூக்கள் உங்களுக்கு தெளிவாகத் தெரியும். நீங்களே ஒன்றும் ஒன்றும் இரண்டு என்று சேர்க்க முடியும்.


எனக்குப் பிடித்த காட்சி: 
தன்னால்தான் தன் குடும்பத்துக்கு ஆபத்து என்று பயந்து டாக்டர் வீட்டில் ஒரு அறையில் பூட்டிக் கொண்டு இருக்கும் மாதவன் டாக்டர் தான் குற்றவாளியாக இருக்கலாம் என்பதைக் கண்டுபிடிக்கும் காட்சி.


எனக்குப் பிடித்த “காதல்” படம்
7. காதல்

இந்தப் படம் தமிழில் இன்னொரு மைல் கல். இந்தப் படத்திற்குப் பிறகு மதுரைத் தமிழில் படம் எடுத்தால் ஓடி விடும் என்று எண்ணி மதுரைத் தமிழ் பேசும் படங்களாக வரிசைக் கட்டி வந்தது. 


சிறு வயதில் ஏற்படும் காதலுக்கு மறுப்பு வந்தால் மதத்தையும் குடும்பத்தையும் விட்டு விட்டு ஓடி போங்கள் என்று அலைகள் ஓய்வதில்லையில் பாரதிராஜா(மணிவண்ணன்?) சொன்னார். அப்படி ஓடிப்போனால் என்ன என்ன சிரமங்கள் நேரும் என்பதை பாலாஜி சக்திவேல் இந்தப் படத்தில் எடுத்துக் காட்டினார். 


அந்த ஜோடிகள் மேன்சனில் தங்கியிருக்கும் நண்பனை நம்பி வந்து நடுத் தெருவில் நிற்பதும். இரவு தங்க இடம் இல்லாமல் நைட் ஷோ படம் பார்த்து விட்டு திண்டிவனம் வரை பஸ்ஸில் சென்று திரும்புவதும், ஒவ்வொரு காட்சியிலும் அய்யோ இந்த ஜோடிக்கு ஒன்றும் நேர்ந்துவிடக்கூடாதே என்று பார்ப்பவர்களைப் பதைபதைக்க வைக்கும் படம். 


எனக்குப் பிடித்த காட்சி:
இருவரையும் சுமோவில் அழைத்து வரும்போது சித்தப்பா முருகனிடம் கேள்வி கேட்கும் காட்சி. ஆரம்பத்தில் இருந்து நல்லவர் போல வரும் இந்தச் சித்தப்பா, ஒவ்வொருவரிடமும் தகுந்த முறையில் பேசி விசயத்தை வாங்கும் இந்தச் சித்தப்பா மதுரை நெருங்க நெருங்க அவர் கேள்வி கேட்கும் தொனி மாறி முருகனை அடிக்க ஆரம்பிக்கும் போது பார்க்கும் நமக்கு அடி வயிற்றில் எதோ கலக்கம் ஏற்படும்.


எனக்குப் பிடித்த “குழந்தைகள்” படம்
8. பசங்க

அஞ்சலி படத்துக்குப் பிறகு தமிழில் சிறுவர்களுக்கான ஒரு படம் இல்லாமலேயிருந்தது. பெரியவர்களுக்கான படங்களையே நெளிந்துகொண்டே சிறுவர்களுக்கும் போட்டுக் காட்ட வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருந்தோம். சிறுவர்களைக் கொண்டே பெரியவர்களுக்கும் மெசேஜ் வைத்திருந்தார் பாண்டியராஜ். 


ஒரு சில சினிமாட்டிக் க்ளீஷேக்களைத் தவிர்த்துப் பார்த்தால் இந்தப் படம் தமிழில் ஒரு ஆகச் சிறந்த படம். 


எனக்குப் பிடித்த காட்சி:
கணக்கு வாத்தியாரும் அன்புக்கரசுவின் அப்பாவும் படிக்கட்டில் அமர்ந்து பேசும் காட்சி. இந்தக் காட்சியின் ஒவ்வொரு வசனமும் பெற்றோர்களுக்குப் பாடம்.






எனக்குப் பிடித்த பீரியட் படம்
9. சுப்பிரமணியபுரம்

காதலுக்காக உயிரையே தியாகம் செய்யும் காதலர்களையும், நட்புக்காக எதையும் கொடுக்கும் நண்பர்களையும் பார்த்து வந்த தமிழ் சினிமா ரசிகர்களுக்கு காதலி செய்யும் துரோகமும், நண்பன் செய்யும் துரோகமும் பளிச்சென்று முகத்தில் அறையும் படம். 


1980களில் நடந்ததாகக் காட்டுவதற்காக சில்வர் கலர் பெயிண்ட் அடித்த பஸ்ஸிலிருந்து வீடுகளில் மாடல், இளையராஜா பாட்டு, வயர் பின்னிய சோபா செட், வீடியோவில் பாட்டு என்று மெனக்கிட்டிருப்பார்கள். 


ஜில்லென்று ஒரு காதல் படத்தில் ஜோதிகா சூர்யாவின் டைரியைப் படிப்பார். ஆறு வருடத்துக்கு முன்பு தன் கணவன் காதலித்த பெண்ணைப் பற்றி அதில் இருக்கும். உடனே ஃப்ளாஷ் பேக். ஆறு வருடத்துக்கு முன்னால் கோவையில் எஞ்சினியரிங் படிக்கும் சூர்யா ஓட்டுவது டி.வி.எஸ் ஸ்டார் சிட்டி மோட்டார் பைக். இப்படி லாஜிக்கில் ஓட்டை என்பதை விட லாஜிக்கையே ஓட்டையாகக் கொண்டு படம் எடுக்கும் தமிழ் சினிமா உலகில் பீரியட் படத்துக்காக மெனக்கெட்டிருந்த காரணத்துக்காகவே எனக்கு இந்தப் படம் மிகவும் பிடித்த படம்.


எனக்குப் பிடித்த காட்சி:
காதலியைப் பார்க்க சென்று விட்டுத் திரும்பும் ஜெய்யையும் கஞ்சா கருப்புவையும் எதிரிகள் விரட்டும் போது ஒரு வீட்டுக்குள் ஒளிந்து கொண்டு அங்கே இருக்கும் பெண்ணின் காலில் விழுந்து கெஞ்சும் காட்சி. அப்போது ஜெய்யின் கண்களில் மரண பயத்தைப் பார்க்கலாம்.


எனக்குப் பிடித்த “தோல்வி”ப் படம்
10. வெயில்

இந்தப் படம் விருதுநகரைச் சுற்றி வந்ததாலோ என்னவோ எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும். வெற்றி பெற்ற மனிதர்களையே படங்களில் பார்த்து வந்த நமக்கு தோல்வியை மட்டுமே பார்த்த ஒரு மனிதனின் வாழ்க்கையைப் படமாக்கித் தந்திருப்பார் வசந்த பாலன். 


வெயிலோடு விளையாடி பாடல் விருதுநகர் மாவட்டத்தில் கழித்த என் சிறுவயது நினைவுகளை தாலாட்டிச் சென்றது. ஆனாலும் படத்தில் வன்முறை சற்றே அதிகம் தான். அம்மாவே தான் திருடியிருப்பேன் என்று சந்தேகப் பட்டதும் வெளியேறும் முருகேசன், “அண்ணே எங்கம்மா?” என்று பரத் கேட்கவும் “இங்க தாம்பா இருந்துச்சி” என்று அம்மா பதில் சொல்லும்போது மாலை வெயில் முகத்தில் அடிக்க கையில் மஞ்சப் பையோடு முருகேசன் நடந்து செல்லும் போதே எ ஃபில்ம் பை வசந்த பாலன் என்று போட்டிருக்கலாம் (நன்றி: தர்ஷன்). அதற்குப் பிறகும் சண்டையை இழுத்து முருகேசனை சாகடித்து தியாகியாக்கியிருக்கத் தேவையில்லை.


எனக்குப் பிடித்த காட்சி:
விருதுநகர் பஸ்டாண்ட் அருகில் இருக்கும் டீக்கடையில் நின்று கொண்டிருப்பார் முருகேசன். அப்போது தன் சொந்தத் தம்பி பரத் அந்தப் பக்கம் பைக்கில் வருவார். அவரது நண்பன் பரத்தை நிறுத்தி பேசிக் கொண்டிருப்பார். தம்பி என்று தெரிந்ததும் அவரிடம் சென்று அவரைப் பற்றி விசாரிப்பார். “நீங்க யாருண்ணே?” என்று பரத் திரும்பத் திரும்பக் கேட்டதும், தொண்டையில் ஏதோ சிக்கியிருப்பது போல திக்கித் திணறி “அண்ணன்டா” என்று முருகேசன் சொல்லும் அந்தக் காட்சி. 


தொடர நான் அழைப்பது


1. வானம்பாடிகள்
2. சிங்கை சிங்கம் பிரபாகர்
3. விசா பக்கங்கள் 
4. பலா பட்டறை ஷங்கர்
5. நர்சிம் (தொடர் பதிவுகளை தொடர மாட்டார் என்று கேள்வி, இருந்தாலும்...)
6. கேபிள் சங்கர் 
7. ஜெய்லானி