திருநாவுக்கரசர்

அப்பர் என்று அழைக்கப்படும் திருநாவுக்கரசர் சைவக் குரவர் நால்வரில் ஒருவர். இவர் இயற்றிய தேவாரம், பன்னிரு திருமுறைகளில் நான்காம், ஐந்தாம், ஆறாம் திருமுறைகளாக வழங்கப் படுகின்றன. அவர் எழுதிய ஒரு சிறப்பு மிக்க தேவாரப் பாடலை இங்கே காண்போம்.

“குனித்த புருவமும்”

வில் போல் வளைந்த புருவத்தையும்

“கொவ்வைச் செவ்வாயில் குமிழ் சிரிப்பும்”

கொவ்வைப் பழம் போல சிவந்த இதழ்களில் குவிகின்ற புன் சிரிப்பையும்,

“பனித்த சடையும்”

கங்கையைச் சுமந்த சடையையும்,

“பவழம் போல் மேனியில் பால் வெண்ணீறும்”

பவழம்போலச் சிவந்த சிவபெருமானின் மேனியில் பூசப்பட்டிருந்த பால் போன்ற வெண்மையான திருநீறையும்

“இனித்தம் உடன் எடுத்த பொற்பாதமும்” 

இனிமையுடன் எடுத்து வைத்த பொற்பாதமும்

“காணப்பெற்றால்”

ஒரு காலைத் தூக்கி நிற்கும் நடராஜராக உன்னைக் காணப் பெற்றால்

“மனித்தப் பிறவியும் வேண்டுவதே இம்மாநிலத்தே”

இந்தப் பெரிய உலகத்தில் மனிதப் பிறவியை மீண்டும் மீண்டும் எடுக்க வேண்டுவேனே.. அடியவர்கள் முக்தி - மறு பிறப்பின்மை - யை வேண்டுவது வழமை. ஆனால் இந்த அப்பரடிகளார், மீண்டும் மீண்டும் மனிதப் பிறவி வேண்டும் என்று வேண்டுவது அவர் நடராசரின் மீது வைத்துள்ள பக்தியைக் காட்டுகிறது.

இப்படிச் சொல்லும் அடியவர்கள், அடுத்த வரியில்...

“அடி ராக்கம்மா கையத் தட்டு.. புது ராகத்தில் மெட்டுக் கட்டு”

என்று நடராசரின் களிநடனத்துக்கு உமையாளையே கைத்தட்டி மெட்டுப் போடச் சொல்லும் வார்த்தை நடனத்தை என்னவென்று சொல்வது??