108 - இந்தியாவின் 911

ஞாயிற்றுக்கிழமை சென்னையிலிருந்து திருவண்ணாமலை போகலாம் என்று முடிவெடுத்து ஒரு இன்னோவாவை வாடகைக்கு எடுத்துக்கொண்டு நான், தங்கமணி, முகிலன், தங்கமணியின் பெற்றோர், மைத்துனன் மற்றும் என் உடன்பிறவா சகோதரன் ஆகியோர் கிளம்பினோம்.

காலையிலேயே கிளம்பி இருக்க வேண்டிய பயணம் சில பல காரணங்களால் தாமதமாகி மதியத்துக்கு மேல் தான் புறப்பட்டோம். வழியிலும் சில இடங்களில் நிறுத்தி நிறுத்திப் போய்க்கொண்டிருந்ததால் செஞ்சிக் கோட்டையை அடையும்போது மணி மாலை 4:00 மணியாகிவிட்டது.

வண்டி செஞ்சியைத் தாண்டி இரண்டு கிலோ மீட்டர்கள் வந்திருக்கும். எங்களுக்கு முன்னால் போன ஒரு அரசுப் பேருந்து கிட்டத்தட்ட நின்று, ரோட்டிலிருந்து விலகி மீண்டும் ரோட்டில் சேர்ந்தது. அந்தப் பேருந்து விலகியதும்தான் ரோட்டில் கிடந்த அந்த இரண்டு சக்கர வாகனத்தையும் அதன் அருகில் மல்லாந்து கிடந்த ஒரு ஆளையும் எங்களால் பார்க்க முடிந்தது. அவரது மார்பில் ரத்தம். நாங்கள் ஏற்கனவே தாமதமாகப் போய்க் கொண்டிருந்ததால் எங்களால் நிறுத்தி என்ன ஆனது என்று பார்க்க முடியவில்லை. சரி குறைந்த பட்சம் 108க்கு அழைத்துத் தகவல் தரலாம் என்று செல்ஃபோனில் நான் டயல் செய்ய முற்பட, என்னை வேண்டாம், வேண்டாம் என்று தடுத்தனர் என் குடும்பத்தார். நான் மீறி 108ஐ அழைத்து தகவல் கொடுத்தேன். எந்த இடத்தில் விபத்து என்பதைக் கேட்டுக்கொண்டு மொபைல் நம்பரையும் பெற்றுக் கொண்டனர்.

என் குடும்பத்தார், குறிப்பாக என் மாமியார், எதற்காக தகவல் கொடுத்தாய், கடைசியில் ஏன் செல்ஃபோன் நம்பரைக் கொடுத்தாய் என்று என்னைக் கடிந்து கொண்டனர். போலீஸ் நாம் தான் இந்த விபத்தை செய்திருப்போம் என்று நம்மை சிக்கலில் மாட்டி விடப் போகிறார்கள் என்று புலம்பினர். நான் 108 என்பது ஆம்புலன்ஸ் சேவை மட்டும்தான். அதனை வைத்துக் கொண்டு போலீஸ் நம்மைத் தொடர்பு கொள்ள மாட்டார்கள் என்று அவர்களுக்கு விளக்கிய பின்னரே அவர்கள் அமைதியானார்கள். நாங்கள் திரும்பி வரும்போது அந்த வாகனமும் அந்த ஆளும் அந்த இடத்தில் இல்லை. இதன் மூலம் ஆம்புலன்ஸ் வந்து சென்றதை என்னால் புரிந்து கொள்ள முடிந்தது. ஆனால் அந்த நபர் என்ன நிலையில் இருந்தார், இருக்கிறார் என்பதை அறிந்துகொள்ள முடியவில்லை.

முதலில் இப்படி ஒரு அருமையான சேவையை அறிமுகம் செய்த தமிழக அரசுக்கு நன்றி. இதன் மூலமாக விலைமதிக்க முடியாத பல உயிர்களைக் காப்பாற்ற முடிகிறது. கிட்டத்தட்ட அமெரிக்காவின் 911 சேவையைப் போல இந்த 108 விரைவாக விபத்து நடந்த இடத்துக்கு வந்து சேர்கிறது.

ஆனாலும் மக்களுக்கு இந்த சேவைக்கு தொடர்பு கொள்ள என் குடும்பத்தாரைப் போல பல தயக்கங்கள் இருக்கிறது. காரணம், காவல்துறை. காவல்துறை அதிகாரிகள் சாட்சி சொல்ல வருபவர்களை அலைக்கழிப்பது பிரசித்தி பெற்றது. அதற்குப் பயந்தே பலர் எனக்கென்ன என்று போய்விடுகிறார்கள்.

பெரும்பாலான மக்களின் இந்தத் தயக்கத்தைப் போக்க வேண்டியது காவல்துறையின் கடமை. அதோடு 108க்கு அனானிமஸ் கால் செய்யும் வசதியும் இருக்கவேண்டும். அப்படி 108க்கு அழைத்து ஒரு விபத்தைப் பற்றிய தகவல் கொடுப்பவர்களை அந்த விபத்தின் சாட்சியாக, அவர் விருப்பமின்றி சேர்க்க மாட்டோம் என்ற உத்தரவாதத்தையும் அளிக்க வேண்டும். செய்வார்களா?

இப்படிச் செய்தால்தான் 108 சேவையை பொதுமக்கள் முழுவதுமாக அனுபவிக்க முடியும்.