குற்றம் - நடந்தது என்ன?

ஒரு குடும்பம். அம்மா, அப்பா, மூன்று மகன்கள். முதல் இரண்டு மகன்களுக்குத் திருமணம் ஆகிவிட்டது. 


மூத்த மகன் அரசியல் கட்சி ஒன்றில் அடிமட்டத் தொண்டன். நிரந்தர வருமானம் இல்லை. மனைவியும் சாதாரண குடும்பத்திலிருந்து நகை நட்டு எதுவுமில்லாமல் வாழ்க்கைப்பட்டு வந்தவள். இவர்களுக்கு நான்கு குழந்தைகள். 


இரண்டாவது மகன் வாத்தியார் வேலை. சொற்ப சம்பளம். மனைவி நடுத்தரக் குடும்பத்தில் இருந்து வந்தவள். ஏதோ கைக்கும் கழுத்துக்கும் நகை போட்டிருக்கிறாள். இவர்களுக்கு இரண்டு குழந்தைகள்.


மூன்றாவது மகன் சொந்தமாகத் தொழில் செய்கிறான். மற்ற இருவரைக் காட்டிலும் நல்ல வருமானம். இவனுக்கு இன்னும் திருமணம் நடக்கவில்லை. இவனுக்கு ஒரு வசதியான குடும்பத்தில் பெண் பார்க்கிறார்கள். அந்தப் பெண்ணுக்குத் தயக்கம். தான் இந்தக் கூட்டுக் குடும்பத்தில் போய் வாழ்ந்தால் தனக்கு உரிய மரியாதை கிடைக்குமா? என்று. இவர்கள் அவளிடம் பேசி சில பல வாக்குறுதிகளை அள்ளி வீசி அந்தப் பெண்ணை மருமகளாக்கி வீட்டுக்குக் கூட்டி வந்து விட்டார்கள்.


வந்த வேகத்தில் கொடுத்த வாக்குறுதிகளைக் காற்றில் பறக்க விட்டு விட்டனர். அந்தப் பெண் கொண்டு வந்த நகைகளை அவள் சம்மதமில்லாமலே மற்ற மருமகள்களும் தாயும் அணியத் துவங்கி விட்டனர். அவள் கணவனின் வருமானமும் மொத்த குடும்பத்தால் பங்கு போடப்பட்டு அவளுக்கு சொற்ப அளவே கிடைத்தது. 


வருமானமே இல்லாத மூத்த மகன் குடும்பத்துக்குக் கிடைத்த வசதிகளை விட இவளுக்குக் குறைவாகக் கிடைப்பதாகவே நினைத்தாள். ஏனென்றால் இவள் பிறந்த வீட்டில் மிகுந்த வசதியுடன் இருந்தவள்.


எனவே அவள் ஒரு முடிவெடுக்கிறாள். தன் கணவனுடன் தனிக்குடித்தனம் போய் விட்டால் தனக்கு வேண்டிய உரிமைகள் கிடைத்துவிடும் என்று நம்புகிறாள். அதற்காக சாம, பேத, தண்ட முறைகளில் போராட்டம் நடத்துகிறாள். 


பொறுத்துப் பொறுத்துப் பார்த்த ஊர்ப் பெரியவர்கள் அவர்களைத் தனியாகக் குடியமர்த்திவிடலாம் என்று முடிவெடுக்கின்றனர், இப்போது வீட்டில் அடிக்கிறது புயல். மற்ற மகன்களின் குடும்பம் இவர்களைத் தனியே குடியமர்த்தக் கூடாது என்று கொடி பிடிக்கின்றனர். இரண்டாவது மகன், அப்படி அவர்கள் தனியே போனால் நானும் போகிறேன் என்கிறான்.


இதைப் பார்த்த மற்ற வீடுகளிலும் தனிக் குடித்தனம் என்ற குரல் ஓங்கி ஒலிக்கிறது. கொடுமை என்னவென்றால் கணவனும் மனைவியும் மட்டுமே உள்ள வீடுகளில் கூட தனிக்குடித்தனம் - கணவன் தனியாகவும் மனைவி தனியாகவும் - போக வேண்டும் என்றும் அதற்கு ஊர் ஒத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்றும் குரல் கொடுக்கின்றனர். ஊர்ப் பெரியவர்கள் அவசரப்பட்டு விட்டோமே என்று கவலை கொள்கின்றனர்.


மேலே சொன்னது வி.சேகர் படக் கதையல்ல. ஆந்திரப் பிரதேசத்திலும் அதைத் தொடர்ந்து மற்ற மாநிலங்களிலும் நடை பெறும் கூத்துதான். 


இதில் மத்திய அரசு என்ன செய்ய வேண்டும்? ஜார்கண்ட்டின் நிலையை தெலுங்கானா மக்களுக்கு எடுத்துச் சொல்ல வேண்டும். ஒரு குறைந்த பட்ச செயல்திட்டத்தை தெலுங்கானாவுக்கு வகுக்க வேண்டும் குறிப்பிட்ட ஆண்டுகளுக்குள் அந்தத் திட்டங்கள் மாநில அரசால் நிறைவேற்றப் படாவிட்டால் தனி மாநிலம் அளிப்பதாக உத்திரவாதம் அளிக்க வேண்டும். இதுதான் இப்போதைக்கு ஒரு சரியான முடிவாக இருக்கும்.


அதோடு தனித் தெலுங்கானா கோருபவர்கள் தங்களின் நியாயங்களை அனைவரும் அறியும்படி பிரசாரம் செய்ய வேண்டும். இல்லையென்றால் என்.டி.டி.வி போன்ற அரை வேக்காட்டு ஊடகங்கள் வெளியிலிருந்து பார்ப்பவர்களின் மனதில் இப்படி தவறான எண்ணத்தை விதைத்துவிடும்.



(குற்றப்பத்திரிக்கை தொடரும்)