சில்வியா - 2

முதல் பாகம்

There's something at the end of the trail that detectives are all looking for.

அருண் அதிர்ந்து சௌந்தரைப் பார்த்தான். “என்ன சௌந்தர். நீயும் சூசைட்னு சொல்ற? இது மர்டர். உங்க பாஷையில ஹோமிசைட்”

ஷெரீஃபும், சௌந்தரும் அதே அதிர்ச்சியை முகத்தில் காட்டினார்கள். “ஹோமிசைடா?? எப்பிடி மாமா சொல்ற?” என்றான். 

அருண், ‘இதுகூடத் தெரியலையா?’ என்பது போலப் பார்த்தான். “இவ லெஃப்ட் ஹேண்டட். கம்ப்யூட்டர் பக்கத்துல மவுஸ் எந்த சைட் இருக்குதுன்னு பாரு. மௌஸ் பட்டன் ஓரியண்டேஷன் கூட மாறியிருக்கும்னு நினைக்கிறேன்” மவுஸை க்ளிக்கி எம்.எஸ் வேர்ட் விண்டோவை மினிமைஸ் செய்தான். “ஸீ” என்று மற்ற இருவரையும் பெருமையாகப் பார்த்தான். “அது மட்டுமில்லை. டைனிங் டேபிள் மேல பாருங்க. காய்கறிகள் வெட்ட ஆரம்பிச்சிருக்கா. அங்கயும் கத்தி லெஃப்ட் சைட்ல தான் இருக்கு. தற்கொலை எண்ணம் வந்தவ எதுக்கு சமைக்க ஆரம்பிக்கணும்?”

“குட் பாயிண்ட் அருண்” ஷெரீஃப் தூரத்தில் நின்றிருந்த சி.எஸ்.ஐ டீமைப் பார்த்து, “டீம். திஸ் இஸ் எ ஹோமிசைட். எத்தனை ஃபிங்கர் ப்ரிண்ட், டி.என்.ஏ கிடைக்குதோ எடுத்து வைங்க” 

“சௌந்தர், எதுவும் கைகலப்பு நடந்த மாதிரி தெரியலை. சோ, கொலைகாரன் சில்வியாவுக்கு ஏற்கனவே தெரிஞ்சவனா இருக்கணும். அவளோட எக்ஸ் பாய் ஃப்ரண்ட் எங்கன்னு பாருங்க. அவனாக்கூட இருக்கலாம்”

“அவன் படம் ஏதாவது வேணுமே..” என சௌந்தர் சொல்ல, “இதோ” என கம்ப்யூட்டரின் பேக்ரண்ட் பிக்சரில் சில்வியாவை அணைத்தபடி நின்றிருந்தவனைக் காட்டினான் அருண்.

“குட். டேக் எ காப்பி சார்ஜண்ட். ஷெரீஃப் திஸ் இஸ் மை ஹெட் ஏக் நவ். நான் பார்த்துக்கறேன். எனக்கு ஒரு உதவி மட்டும் வேணும்” 

“என்ன உதவி சௌ?”

“என் கசினை வீட்டுல ட்ராப் பண்ணிடுங்க. எனக்கு ஆஃபிஸ் போய் பேப்பர் ஒர்க் பண்ணனும்” 

“வித் ப்ளஷர்” 

சார்ஜண்ட் ஒருவரோடு மார்க்ட் போலீஸ் காரில் வந்து அத்தையின் வீட்டில் இறங்கினான். வெளியே செல்லும் உடை அணிந்து கொண்டு சௌமியா காத்திருந்தாள். 

“காலையிலயே எங்கடா போன? உன்னை இன்னைக்கு நயகரா கூட்டிட்டுப் போலாம்னு இருந்தேன். நீ எங்கயோ போயிட்ட?” 

“சௌந்தருக்கு ஏதோ ஒரு கேஸ்னு ஃபோன் வந்தது. நானும் கூட வரட்டான்னு கேட்டேன். கூட்டிட்டுப் போயிருந்தான்”

“ஓ.. என்ன கேஸ்?”

“ஒரு கொலை. எல்லாரும் சூசைட்னு நினைச்சிட்டு இருந்தாங்க. நான் தான் கொலைன்னு கண்டுபிடிச்சேன். இனி சௌந்தர் பாத்துப்பான்”

“அடப்பாவி. அவன் வீக் டேய்ஸ்லயே நேரத்துக்கு வீட்டுக்கே வர மாட்டேங்கிறான்னு அவன் ஒயிஃப் பொலம்பிட்டு இருப்பா. வீக்கெண்டும் அதுவுமா அவனுக்கு வேலை குடுத்துட்டியா?”

“ஏய் நான் என்ன செஞ்சேன்?”

“நீ கொலைன்னு கண்டுபிடிக்கலைன்னா சூசைட்னு கேஸ் முடிச்சிட்டு உன் கூடவே வந்திருப்பான்ல?”

“அதுக்காக ஒரு கொலைகாரனை தப்பிக்க விட முடியுமா?”

“போலீஸ்காரங்ககூட சேரவே கூடாதுப்பா”

இருவரும் கிளம்பி நயகரா வந்தார்கள். அமெரிக்க சுற்றுலாப் பயணிகளின் மெக்கா. திரைப்படங்களிலும் புகைப்படங்களிலும் மட்டுமே பார்த்தது. நேரில் பார்க்கும்போது அதன் பிரம்மாண்டம் அருணை அசத்தியது. இருவரும் பாஞ்சோ போட்டுக்கொண்டு பாதி நனைந்து மெய்ட் ஆஃப் த மிஸ்ட் போட்டில் அருவியின் அருகில் போய் பார்த்துவிட்டு வந்தார்கள். கேவ் ஆஃப் த விண்ட்ஸ் என்று லிஃப்டில் 160 அடிக்குக் கீழே போய் அருவியின் அடியில் இருந்து பார்த்து மகிழ்ந்தார்கள். ஹரிக்கேன் டெக்கில் நின்று அருவியின் இரசலுக்குத் தலையைக் கொடுத்து மகிழ்ந்தான். 

“என்ன அருண். எப்பிடி இருக்கு நேச்சுரல் ஒண்டர் ஆஃப் அமெரிக்கா?”

“எவ்வளவு பெரிய அருவியா இருந்து என்ன புண்ணியம்? உடம்புல எண்ணை தேச்சி மசாஜ் பண்ணிட்டு தலையைக் குடுத்து குளிக்க முடியுதா?”

“ச்சீ. உங்க நாட்டுல குற்றாலம்னு ஒரு ஊர்ல பக்கத்துல நிக்கிறவர் உடம்புல தடவி இருக்கிற எண்ணெய் எல்லாம் நம்ம மேல பட, அரைகுறையா உடம்பை நனைச்சிட்டு வெளிய வந்தோம்னா அடுத்துக் குளிக்க வர்ற ஆள் எண்ணைய நம்ம மேல தடவிட்டுப் போவாரு. அதுல குளிக்கிறது ஒரு குளியல். அது போல இல்லைன்னு வருத்தம் வேறயா? உன்னைய..” என்று அடிக்க ஓடி வந்தாள். 

வெளியே வந்து அடிக்கிற வெயிலில் உடை காயட்டும் என்று இருவரும் கனடிய அருவியின் பக்கமாக நடந்தார்கள். “மணி என்னாச்சி சௌமியா? நான் இன்னமும் யு.எஸ் டைமுக்கு வாட்சை செட் பண்ணலை” 

“2:10. ஏய் நாம இன்னமும் லஞ்ச் சாப்பிடவே இல்லை. வா போலாம்” அங்கே ஒரு ஃபால்ஸ் வியூ ரெஸ்டாரண்டில் பர்கர் ஆர்டர் செய்துவிட்டுக் காத்திருந்த போது சௌமியாவின் செல்ஃபோன் ஒலித்தது. எடுத்துப் பேசிவிட்டு அருணிடம் நீட்டினாள். “சௌந்தர். உன்கிட்ட பேசணுமாம்”

“சொல்லுடா சௌந்தர்”

“டேய் மாமா. உன் கெஸ் கரெக்ட். ஜான் ப்ரோடி, சில்வியாவோட எக்ஸ் பாய் ஃப்ரண்ட். பார்ட்டி வீட்டுல இல்லை. அவன் வேலை பார்க்கிற இடத்துலையும் இல்லை. ஃபோனுக்குக் கால் பண்ணா வாய்ஸ் மெயில் போகுது. அவன் தான் கொலை பண்ணிட்டு எஸ்கேப் ஆகிட்டான் போல. அவனைத் தேட ஒரு டீம் உருவாக்கியிருக்கோம். உனக்கு அப்டேட் பண்ணனும்னு தோணிச்சி”

அருணின் முகத்தில் ‘எதுவோ சரியில்லை’ என்பது போல ஒரு உணர்ச்சி. “

“இல்லடா.. கொலை செஞ்சிட்டு தற்கொலை மாதிரி செட் பண்ணினவன், எதுக்கு பயந்து ஓடணும்? தைரியமா அங்கயே தானே இருப்பான்? ஏதோ சரியில்லை. மீடியால கொலைன்னு நியூஸ் குடுத்தாச்சா?”

“இல்லடா. சூசைட்னு தான் குடுத்துருக்கோம். கொலைகாரன் அலர்ட் ஆகிடக்கூடாதுன்னு”

“அப்பிடியே இருக்கட்டும். ஜான் ப்ரோடியைப் பிடிச்சா வேற எதாவது க்ளூஸ் கிடைக்கலாம்”

“ஓக்கே மாமா. உன் ஹெல்ப் இல்லைன்னா சூசைட்னு கேஸ் மூடியிருப்போம். அம்மா சொல்ற மாதிரி நீ பெரிய மூளைக்காரன்தான் மாமா.”

“தேங்க்ஸ்டா. ஃபோனை வச்சிடுறேன், உன் தங்கச்சி முறைக்கிறா.” 

“அவ கிடக்கா. டின்னர் ப்ளான் இருக்குடா. டைமுக்கு வந்துடுங்க”

“ஓக்கேடா” ஃபோனை அணைத்து இரண்டு முறை திருப்பிப் பார்த்துவிட்டு, சௌமியாவிடம் கொடுத்தான். “ஒரு வேளை ஆப்பிள் கேஸ்ல ஜெயிச்சிட்டா, இந்த ஃபோனை எல்லாம் கடையில திருப்பிக் குடுத்துரணும். தெரியுமா??” 

“ஐயோ... திருப்பிக் குடுக்கணுமா?” சேம்சங்க் எஸ்-3ஐ இப்போதே பிடுங்கிவிவார்களோ என்பது போல மார்போடு அணைத்துக் கொண்டாள். 

“ஆமா. ஆப்பிள் ஸ்டோருக்குப் போய் குடுத்துடணும். அதுக்குப் பதிலா ஆப்பிள் ஐஃபோனை டிஸ்கவுண்டட் ப்ரைஸ்ல குடுக்கும் வாங்கிக்கலாம்”

“என்னப்பா சொல்ற? நிஜமாவா?” உண்மையான வெகுளித்தனத்தோடு கேட்டாள். “எனக்கு இந்த ஃபோன் தான் பிடிச்சிருக்கு. நான் திருப்பிக் குடுக்க மாட்டேன்”

“குடுக்காத. மாசா மாசம் பில்லுல ஆப்பிளுக்குக் கொடுக்க வேண்டிய ஃபைனை உன்கிட்ட இருந்தும் பிடிச்சிப்பாங்க”

“கேஸ்ல சேம்சங்க் ஜெயிச்சிட்டா??”

“அவங்க ஜெயிக்கிற பணத்தைப் பிரிச்சி ஃபோன் பில்ல க்ரெடிட் குடுத்துருவாங்க.”

“நிஜமாவா?? அப்ப சேம்சங்க் ஜெயிக்கணும்னு பிரேயர் பண்ணப் போறேன்.” கண்களை மூடிப் பிரார்த்தனை செய்யப் போனவளைப் பார்த்து கேலியாகச் சிரித்தான்.

“ஏய். பொய் தான சொன்ன?”

“யப்பா. உங்கண்ணனை விட பெரிய டிடெக்டிவ் தான் போ”

தட்டில் இருந்த ஃப்ரெஞ்ச் ஃப்ரைஸை செல்லக் கோபத்தோடு அருணின் மீது எறிந்தாள். 

அடுத்த இரண்டு நாட்கள் ஜெட் லேக் போக தூங்குவதிலும் லோக்கல் அட்ராக்‌ஷன்ஸைப் பார்ப்பதிலும் கடந்தது. இடையில் சௌந்தர் வீட்டில் க்ரில் செய்து பியரைச் சப்பிக்கொண்டே சாப்பிட்டது ஒரு புது அனுபவமாக இருந்தது. கார் ஓட்டிப் பார்க்கச் சொல்லி சௌமியா விடாமல் நச்சரித்ததால் எடுத்து ஓட்டி ஓரளவுக்குப் பழகிவிட்டான். வலது பக்கம் ஓட்டுவது கொஞ்சம் சிரமமாக இருந்தாலும் பெரிய பிரச்சனை எதுவும் வரவில்லை. 

அன்று. செவ்வாய்க்கிழமை. ஏதோ வேலை இருக்கிறது என்று சௌமியா பள்ளிக்கூடத்துக்குச் சென்றிருந்தாள். அத்தை பிங்கோ விளையாடப் போயிருந்தாள். பொழுது ஓடாமல் எச்.பி.ஓவில் அன்ஸ்டாப்பபிள் பார்த்துக் கொண்டிருந்த போது ஃபோன் அழைத்தது. டிவியிலே காலர் ஐடி சௌந்தர் சாமிக்கண்ணு என்று பளிச்சிட்டது. எடுத்துப் பேசினான்.

“மாமா. நம்ம கேஸ்ல ஒரு பெரிய ட்விஸ்ட்”

“நம்ம கேஸா????”

“அதான் அந்த சில்வியா கேஸ்”

“புரியுது. என்ன டிவிஸ்ட்?”

“இன்னைக்குக் காலைல ஜென்னிசி ரிவர்ல மீன் பிடிக்கப் போன ரெண்டு பேர் ஒரு டெட் பாடியப் பார்த்து ரிப்போர்ட் பண்ணியிருந்தாங்க”

“டெட் பாடியா? யாரோடது?”

“ஜான் ப்ரோடி”

(தொடரும்)