கனவு தேசம்

இந்தியாவில் என்றில்லை, உலகம் முழுக்கவே அமெரிக்கா ஒரு கனவு தேசம் என்றொரு நினைப்பு பரவலாக இருக்கிறது. அது உண்மையா? இல்லையா? என்பதை எடுத்துக் காட்டுவதே இப்பதிவுத் தொடரின் நோக்கம்.


1970களில் இந்தியாவிலிருந்து அமெரிக்காவுக்கு புலம் பெயர்ந்த இந்தியர்கள் அதிக எண்ணிக்கையில் இருக்கிறார்கள். இவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் தொழில்முறை பட்டப்படிப்பு படித்தவர்கள் – அதாவது டாக்டர்கள், இஞ்சினீயர்கள்.

அந்தக் காலகட்டத்தில் அமெரிக்காவில் படித்த இளைஞர்களுக்குத் தட்டுப்பாடு இருந்தது. ஏன் இருந்தது?

1940களில் அமெரிக்கா இரண்டாம் உலகப் போரில் ஈடுபட்டு வந்தது. அப்போது பெரும்பாலான ஆண்கள் போரில் படை வீரர்களாக பங்கு பெற்றிருந்தனர். அதனால் குழந்தைப் பிறப்பு கிட்டத்தட்ட இல்லவே இல்லை எனலாம். ஆக 1970களில் இளைஞர் தட்டுப்பாடு இருந்தது ஆச்சரியமில்லை தானே?

அப்போது இந்தியா போன்ற நாடுகளில் இருந்து படித்தவர்கள் சென்று அமெரிக்க விமான நிலையங்களில் இறங்கினால் போதும். அவர்களின் படிப்புத் தகுதியை பார்த்துவிட்டு விமான நிலையத்திலேயே க்ரீன் கார்ட் (நிரந்தரக் குடியிருப்பு உரிமை) வழங்குவார்களாம். அப்போது வந்தவர்களுக்கு கண்டிப்பாக அமெரிக்கா ஒரு கனவு தேசம் தான்.

ஏனென்றால் அப்போது இந்தியா வளர்ந்திருக்கவில்லை. டி.வி என்பதைப் பார்க்காத குடும்பங்கள் நிறைய. தொலைபேசி என்பது ஆடம்பரமாகக் கருதப்பட்டு வந்த நாட்கள் அவை. அப்படிப் பட்டவர்களுக்கு அமெரிக்காவில் இறங்கியது கார் வாங்குவது, ஃபோன் வைத்துக் கொள்வது தொலைக்காட்சிப் பெட்டியில் பத்துக்கும் மேற்பட்ட சானல்களைப் பார்ப்பது, எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக கை நிறைய சம்பளம் வாங்குவது ஆகியவை பெரிய கனவு நனவானதாகவே இருந்திருக்கும்.

அடுத்த பத்து ஆண்டுகளில் அமெரிக்காவில் இளைஞர்களின் எண்ணிக்கை அதிகரிக்கத் துவங்கியது. இந்த இளைஞர்களை Baby Boomers என்று அழைப்பார்கள். காரணம்? அதே உலகப்போர். உலகப்போர் முடிந்து நாடு திரும்பிய இளைஞர்களுக்கு 1950களில் குழந்தை உற்பத்தியைத் தவிர வேறு பெரிய பணி இல்லை போலும். அதனால் அதிகப்படியான இளைஞர்கள் 1980களில் இருந்தார்கள்.

இந்தக் காலகட்டத்தில் அமெரிக்கா வந்தேறிகளின் எண்ணிக்கையை கட்டுப்படுத்த தன் பிடியை இறுக்கத் துவங்கியது.

விசா கட்டுப்பாடுகள் அதிகமாயின. 1990களின் இறுதியில் மீண்டும் இந்திய மூளை அவர்களுக்குத் தேவைப் பட்டது. இந்த முறை கணினித் துறையினர். ஆம், அனைவரும் கேள்விப்பட்டது தான். Y2K என்றழைக்கப்பட்ட பிரச்சனைக்குத் தீர்வெழுத இந்திய கணிப்பொறி வல்லுனர்கள் தேவைப் பட்டார்கள். மறுபடியும் இருகை விரித்து உள்ளே அழைத்துக் கொண்டது அமெரிக்கா.

அதோடு இந்திய மென்பொருள் நிறுவனங்கள் இப்போது மெதுவாக வளரத் துவங்கியிருந்தன. ஆஃப்ஷோர் மாடல் என்னும் வடிவில் கணினி வேலைகள் இந்தியாவுக்குப் படை எடுக்கத் துவங்கின. அதிலும் லாபம் பார்க்கத் துவங்கின அமெரிக்க கம்பெனிகள். ஆம், அமெரிக்காவில் ஒரு கணினி வல்லுனருக்கு ஒரு மணி நேரத்திற்கு $40-$50 வரை சம்பளம் கொடுக்க வேண்டும். அதோடு அவர்களுக்கான ஒரு இடம், ஒரு கணினி, கார் பார்க்கிங், மற்ற வசதிகள் என்றெல்லாம் கணக்குப் போட்டுப் பார்த்தால், ஒரு ஆளுக்கு $50-$60 வரை செலவிட வேண்டியிருக்கும். அதே நேரத்தில் இந்தியாவுக்கு அந்த வேலையை அனுப்பினால் $30-$40 க்குள் மொத்த செலவும் முடிந்து விடும். $20 வரை லாபம். இதெல்லாம் ஒரு மணி நேரத்திற்கு. ஒரு வாரத்துக்கு 40 மணி நேரம். 200 பேர் வேலையை இந்தியாவுக்கு அனுப்பியதாக கணக்கு வைத்துக் கொள்ளுங்க. 200 X 40 X 20 = $160,000 ஒரு வாரத்துக்கு மிச்சம். ஆக, மீண்டும் அமெரிக்காவில் வேலை வாய்ப்பு குறையத் துவங்கியது.

2000ம் ஆண்டு. புஷ் பதவி ஏற்றதும் அமெரிக்க பொருளாதாரம் சரியத் துவங்கியது. அதற்கு கிளிண்டனின் பொருளாதாரக் கொள்கை குற்றம் சாட்டப்பட்டது. பல இணைய நிறுவனங்கள் இழுத்து மூடப்பட்டன. மீண்டும் வேலையில்லாத் திண்டாட்டம் மெதுவாக தலை எடுக்கத் துவங்கியது.

போதாத குறைக்கு அல் கொயிதா 2001ல் உலக் வர்த்தக மையத்தை விமானங்கள் மூலம் தகர்த்தனர். உடனே வெகுண்டெழுந்த புஷ், ஆஃப்கானிஸ்தான் மீது போர் தொடுத்தார். அமெரிக்க பொருளாதாரம் சரியத் துவங்கியது.

2004ம் ஆண்டை ஒட்டி சற்றே நிமிரத் துவங்கிய பொருளாதாரத்தை இராக் மீது போர் தொடுத்து மீண்டும் குழியில் தள்ளத் துவங்கினார் புஷ்.

இது வரை அமெரிக்கப் பொருளாதாரம் வீழ்ச்சியைக் கண்டாலும் அது பொது மக்களை அவ்வளவாகப் பாதிக்கவில்லை. ஆனால் 2008ம் ஆண்டில் நிதி நிறுவனங்கள் அதிகப்படியாகக் கொடுத்த வீட்டுக் கடன்களால் பாதிக்கப்பட்ட போது அது நேரடியாக மக்களைப் பாதிக்க ஆரம்பித்தது. பலர் வேலையை இழந்தனர். பலர் வீட்டை இழந்தனர்.

இப்போது அமெரிக்கப் பொருளாதாரம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக முன்னேறி வருகிறது.

இப்போது தங்கள் நாட்டு குடிமக்களின் நலனையும் வேலையையும் பாதுகாக்க அமெரிக்க அரசு பல நடவடிக்கைகளை எடுத்து வருகிறது. அதில் முக்கியமாக விசா கட்டுப்பாட்டை அதிகப் படுத்தியிருக்கிறது.

ஒருவர் அமெரிக்காவுக்க வர விரும்பினால என்ன என்ன விசா வகைகள் இருக்கிறது என்பதை அடுத்த பதிவில் பார்ப்போம்.