பம்பரம் - கிரிக்கெட்டுக்கு எதிரா?? குடுகுடுப்பையின் எதிர்வினை

என் எழுத்துக்களை மிக விரும்பிப் படிக்கும் வாசகர்களில் 99 சதவிகிதம் பேர் குடுகுடுப்பையின் தீவிர விசிறிகள் என்று எனக்குத் தெரியும். தெரிந்தும்தான் அவ்வப்போது குடுகுடுப்பை பற்றி என் விமர்சனங்களை எழுதி வருகிறேன். என் வாசகர்களை குஷிப்படுத்துவதற்காக எழுதுபவன் அல்ல நான் என்று அவர்களுக்கே தெரியும். ஆனால் அவர்கள் மனதில் ஒரு குழப்பம் உண்டாகிறது. ’ தினம் நடமாடும் ரசிகக் குயிலகள் ’ என்ற அற்புதமான எதிர் கவுஜையை உருவாக்கிய ஒரு கவிஞனை, கவிதையை வெகுவாக சிலாகிக்கக் கூடிய முகிலன் ஏன் விமர்சிக்கிறார் என்ற குழப்பமே அது. குடுகுடுப்பை பற்றி நான் அவ்வப்போது எழுதி வரும் கட்டுரைகளைப் படித்தாலே இதற்கான விளக்கம் கிடைக்கும். நான் எப்போதும் இவ்விஷயத்தில் ஒற்றை வரி விமர்சனங்களை எழுதியதில்லை.


சமீபத்தில் பம்பரம் விடுவதைப் பற்றி கு.ஜ.மு.க தளத்தில் குடுகுடுப்பை எழுதிய ஒரு கட்டுரையைப் படித்த பம்பர ரசிகர் ஒருவர் நான் பம்பரத்துக்கு எதிராக எழுதுவதாகவும் அதைக் கண்டித்தே குடுகுடுப்பை எழுதியிருப்பதாகவும் நினைத்துக் கொண்டு என்னை அடிக்க கக்கூஸில் தேடிக் கொண்டிருந்ததாகக் கேள்விப்பட்டு இரண்டு நாட்களாக அந்தப் பக்கம் போகாமலே இருந்தேன். ஜெ.வைப் போல வேனுக்குள்ளேயே கக்கூஸ் வைத்துக்கொள்ள இந்த ஏழைப் பதிவனால் முடியுமா?

இப்போது குடுகுடுப்பையின் கட்டுரை. ‘பம்பரம் என்பது சோழர்களின் விளையாட்டு. அதை மட்டம் தட்டுமாறு கிரிக்கெட் பற்றி முகிலன் என்ற பாண்டியர் எழுதி வருகிறார்’ என்பதே அந்தக் கட்டுரையின் சாரம். இதன் முதல் வாக்கியத்தில் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. சோழர்கள் விளையாடினார்கள் என்றால் அது படுக்கை அறையில் மட்டும் தான். எல்லா விளையாட்டுகளிலும் மன்னர்களாக இருந்த பாண்டியர்களைப் பற்றி மட்டும் நாம் ஏன் எப்போதுமே மௌனம் சாதிக்கிறோம் என்பதே என்னுடைய கேள்வி. இதை நான் குடுகுடுப்பையிடம் கேட்கவில்லை. அவர் தொடர்ந்து பல மொக்கைப் பதிவுகளை எழுதி வருகிறார். பம்பர விளையாட்டின் ரசிகர்களைக் கேட்கிறேன். பம்பரம் மட்டுமே விளையாட்டு, மற்றதெல்லாம் வெறும் கூட்டு, என்ற unique-ஆன இடத்தை பம்பரத்துக்கும் அதை எழுதிய குடுகுடுப்பைக்கும் வழங்குவதை மட்டுமே எதிர்க்கிறேன். முந்தைய காலத்தில் விளையாடிய விளையாட்டுக்கள் - கில்லி தாண்டு, கிட்டிப்புல், கபடி, நொண்டி, பாண்டி, அன்னக்கல் - இந்த வரிசையில் வந்ததே பம்பரம் என்பது என் வாதம். துரதிருஷ்டவசமாக அந்த வரிசையில் வந்த பம்பரம் எனக்குப் பிடிக்கவில்லை, அதைப் பற்றி எழுதிய குடுகுடுப்பையையும் எனக்குப் பிடிக்கவில்லை. ஏன்?


இதைப் புரிந்து கொள்ள கும்மாங்குத்து போன்ற சிறப்பான விளையாட்டு வீரர்கள் ஏன் பம்பரத்தை கொண்டாடினார்கள் என்று பார்க்க வேண்டும். அவர்கள் எந்தக் காரணத்துக்காக பம்பரத்தைக் கொண்டாடினார்களோ அதே காரணத்தினால்தான் எனக்கு பம்பரத்தைப் பிடிக்கவில்லை. குறிப்பாக சோழர்களுக்கு பம்பரத்தைப் பிடிக்கும். காரணம், பம்பரம் விளையாட்டு கிரிக்கெட்டின் பந்துவீச்சை பந்து இல்லாமல் கிராமப்புரங்களுக்கு எடுத்துச் சென்றது. அதனால்தான் கும்மாங்குத்துவின் கல்லறையில் உள்ள ஒரே சிலை பம்பரத்துனடையதாக இருந்தது. ஆனால் எனக்கு பம்பரம் விடுவது பம்பரம் விடுவதாக மட்டுமே இருக்க வேண்டும். அதாவது,  ‘பம்பரக்குத்து’ வெளிவந்து சோழநாட்டையே ஒரு கலக்கு கலக்கிக் கொண்டிருந்த போது நான் இவ்வாறு குறிப்பிட்டேன்: “இந்த விளையாட்டைத்தான் இனிமேல் சோழ நாடு கொண்டாடப் போகிறது; ஆனால் எனக்கு இந்த விளையாட்டு பிடிக்கவில்லை. “பம்பர விளையாட்டு என்றால் இழுப்பு, சாட்டை போன்ற முறைகளில் இடம் பெற்றதைப் போல் சுத்தமான பம்பர விளையாட்டாக இருக்க வேண்டும். நகர்ப்புற ஒப்பனைகளால் அது அலங்கரிக்கப்பட்டிருக்கக் கூடாது. அதேதான் கிரிக்கெட் பந்து வீச்சுக்கும். ஏற்கனவே பம்பர விளையாட்டு கெட்டியான கோந்து மரக் குத்துகளால் உருவாக்கப்பட்டது. அதில் கொண்டு போய் கிரிக்கெட் பந்து வீச்சைக் கலந்தால் சாராயத்தில் பினாயிலைக் கலந்தது போலத்தான் இருக்கும். 2008-இல், டாஸ்மாக் பாரிலிருந்து வெளியில் டீக்கடைக்கு வந்த நான், ‘ஸ்விங் பவுலிங்’ என்ற கிரிக்கெட்டின் அருமையான வித்தை ‘பம்பரக் குத்து ’ என்ற கொடூர ரசாபாசமாக பட்டிதொட்டியெங்கும் பரவியிருப்பதைக் கண்டு மிரண்டு, ஆர்டர் செய்த டீயை ரத்து செய்து விட்டு டாஸ்மாக்குக்கே திரும்பி விட்டேன்.

இந்த இடத்தில் ஒரு முக்கியமான தகவலைப் பகிர்ந்து கொள்கிறேன். நான் விளையாடிய விளையாட்டுக்களில் கிரிக்கெட்டை விட பம்பரம் அதிகம். பம்பரத்தை விட ஐஸ்பாய் அதிகம். இதன் பொருள் பம்பரத்தை விட ஐஸ்பாய் பெரிய விளையாட்டு என்பதல்ல. பம்பரம் வாங்க என்னிடம் காசு இல்லை என்பதே.

கும்மாங்குத்து போன்ற சோழர்கள் பம்பரத்தைக் கொண்டாடுவதற்கு மற்றொரு காரணம், பம்பரம் பற்றி எழுதிய குடுகுடுப்பை தானே ஒரு சோழனாக மாறியது.

குடுகுடுப்பைக்கு அவர் கற்ற பம்பர விளையாட்டு, கிரிக்கெட், கில்லி தாண்டு ஆகியவற்றைத் தவிர சமகாலத்து உலக விளையாட்டுடன் எந்தப் பரிச்சயமும் கிடையாது ; மேலும் அவருக்கு உலக விளையாட்டும் தெரியாது. சமகால விளையாட்டும், உலக விளையாட்டும் தெரியாமல் பம்பரம் பற்றி பதிவெழுதினால் இப்படித்தான் ஆகும்.

உதாரணமாக, கபடி விளையாட்டின் கடவுள் என்று சொல்லத்தக்க மாப்பு சொடலையை குப்பை என்று குறிப்பிட்டார் குடுகுடுப்பை. காரணம், தனக்குத் தெரிந்த விளையாட்டைத் தவிர வேறு எல்லாமே குப்பை என்ற அவரது அறியாமையும், ஆணவமும்தான். 

இவரால் குப்பை என்று சொல்லப்பட்ட சொடலையைப் பின்பற்றி அவர் வாழ்ந்த ஆஸ்திரேலியாவில் 40000 பேர் தினமும் பியர் குடிக்கின்றனர். ஆஸ்திரேலிய மக்கள் தொகை - அங்கு வாழும் இந்தியர்கள் மற்றும் இன்ன பிற வெளிநாட்டினரைக் கழித்து விட்டால் - 32000 என்பது இங்கே குறிப்பிடத்தக்கது. இப்படிப்பட்ட மனித நேயம் கொண்டவர்களால் தான் நன்றாக பம்பரம் விளையாட முடியும் என்பது என் கருத்து.

கடைசியாக தன் பெயருக்குப் பின்னால் சோழன் என்று பெருமையாகப் போட்டுக் கொள்ளும் இந்த்க் குடுகுடுப்பை, சோழனா? வரலாற்றைப் புரட்டிப் பார்த்தால் இவர் வாழ்ந்த ஊர், புதுக்கோட்டை சமஸ்தானத்தைச் சேர்ந்தது. பின்னாளில் புதுக்கோட்டை சமஸ்தானம் இந்தியாவுடன் இணைந்து தமிழ்நாடு பல மாவட்டங்களாகப் பிரிக்கப் பட்டபோது தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் சேர்ந்து விட்டது. அப்படி பின்னால் சேர்ந்ததால் இவர் சோழனாகி விட முடியுமா? (அகநானூறையும் புறநானூரையும் புரட்டி இந்தத் தகவல்களைப் திரட்டித்தந்த பழமைபேசி அண்ணனுக்கும், புதுக்கோட்டை சமஸ்தானத்தைப் பற்றி எழுதிய எம்.எம்.அப்துல்லாவுக்கும் இந்த நேரத்தில் நன்றி சொல்ல கடமைப் பட்டுள்ளேன்) 


புதுக்கோட்டை நாடு பாண்டிய நாட்டிலும் சேராமல் சோழ நாட்டிலும் சேராமல் குறுநிலமாக இருந்தது என்பதற்கு இந்த சங்ககாலப் பாடலே சான்று.


“தென்பாண்டிக்குட்டம் குடங்கற்கா வேண்பூழி பன்றியருவா வதன் வடக்கு நன்றாய சீதமலாடு புனநாடு செந்தமிழ்ச்சேர் ஏதமில் பன்னிரு நாடென்"
என்ற பழம்பாடலில் கூறப்பட்டுள்ள பன்றிநாடே சங்ககாலத்தில் புதுக்கோட்டைப் பகுதிக்கு பெயராக இருந்தது. தமிழ்நாட்டின் பன்னிரு பகுதிகளில் இதுவும் ஒன்று. பாண்டி நாட்டிற்கு வடக்குப் பகுதியாகவும், புனல் நாடு எனப்பட்ட சோழநாட்டிற்குத் தெற்குப் பகுதியாகவும் பன்றிநாடு அமைந்திருந்தது. "ராஜராஜ வள்நாட்டு பன்றியூர் அழும்பில்" என்னும் பிற்காலச் சோழர் காலக்கல்வெட்டு இதனன உறுதிப்படுத்துகிறது.

ஆக, சோழனாகப் பிறக்காத ஒருவர் ரசிகர்களை இழுப்பதற்காக சோழன் என்று தன் பெயருக்குப் பின்னால் போட்டுக்கொள்ளலாமா? இதில் உண்மையான சோழன் “அது சரி” வேறு அவருக்கு டெக்ஸாஸ் கொண்ட சோழன் என்ற பட்டத்தை கொடுத்துள்ளார். இப்போதெல்லாம் பட்டம் கொடுக்கப்படுவதில்லை - வாங்கப் படுகிறது என்பதை இந்த சம்பவமே காட்டுகிறது.

அதெல்லாம் இருக்கட்டும். நான் ஒரு ஏழைப் பொட்டி தட்டி. என் பொட்டி தட்டலுக்கு மாதம் 2500 ரூபாய்தான் சம்பளமாகக் கிடைக்கிறது. இதில் நான் குளிக்கும்போது (மட்டும்) கட்டும் கோவணத்துக்கு 1750 ரூபாய் செலவாகிறது. பின் குளித்துவிட்டு நான் துவட்டும் துண்டுக்கு 500 ரூபாய் ஆகிறது. மீதி இருக்கும் 250 ரூபாயில் நானும் என்னுடன் இருக்கும் இரண்டு எலிக்குட்டிகளும் உண்டு உறங்க வேண்டும். ஆகையால், இனி இந்த சோழ-பாண்டிய/கிரிக்கெட்-பம்பரம் போன்ற கேள்விகளுக்கும்/கட்டுரைகளுக்கும் என் பதிலையும்/எதிர் வினைகளையும் எதிர்பார்ப்பவர்கள் எனக்கு 500 ரூபாயை மணி ஆர்டரிலோ, செக்காகவோ அனுப்பி விட்டு எதிர்பார்க்கும்படி கேட்டுக் கொள்கிறேன். இதற்கு மேல் இதைப் பற்றி இலவசமாக பேசுவதாக இல்லை.