தமிழ் வலி(?!)க் கல்வி

"As long as we have the language, we have the culture.

As long as we have the culture, we can hold on to the land"

ஒரு இனத்தை அழிக்க வேண்டுமென்றால் அந்த மொழியை முதலில் அழிக்க வேண்டும். இனம் தானாய் அழிந்து விடும்.


இது 100% உண்மை. ஏற்கனவே சொன்னது போல கரீபியன் தீவுகளில் வசிக்கும் இந்திய வம்சாவளியினர் இன்று இந்திய வம்சாவளியினர் என்று சொல்லப்பட்டாலும் அதற்கான அடையாளம் தொலைந்து போய்விட்டது. பெயரை வைத்து மட்டுமே அறிந்து கொள்ளக்கூடிய நிலையில் இருக்கிறார்கள். இன்னும் வரும் காலத்தில் அதுவும் அழிந்து போய்விடும். 


தாய்மொழியைப் பேசிக்கொண்டிருந்து அதை உயிரோடு வைத்திருப்பது எந்த அளவுக்கு முக்கியமோ அந்த அளவுக்கு முக்கியம் அந்த மொழியிலேயே கல்வி பயிலவும் வாய்ப்பு அளிப்பது. 


நம் நாட்டின் மக்கள் தொகைக்கும், நம் மக்களின் புத்திசாலித்தனத்துக்கும் எத்தனைக் கண்டுபிடிப்புகள் வந்திருக்க வேண்டும்? எத்தனை ஆராய்ச்சிக் கட்டுரைகள் சமர்பித்திருக்க வேண்டும்? நம் தமிழ்நாட்டின் மக்கள்தொகையை விட சற்றே கூடிய ஜெர்மனி போன்ற நாடுகள் பல விஞ்ஞானிகளையும் ஆராய்ச்சிக் கட்டுரைகளையும் வெளியிடுகின்றன. ஏன், தமிழனாலோ இல்லை இந்தியர்களாலோ முடிவதில்லை?


நம் நாட்டின் கல்வித்திட்டம் வெள்ளைக்காரத் துரை மெக்காலே அறிமுகப்படுத்தியது. அது இந்தியர்களை உடலால் இந்தியர்களாகவும் உள்ளத்தால் வெள்ளையர்களாகவும் வைத்திருக்கும் நோக்கத்தோடு உருவாக்கப்பட்டது. நம்மை முழுக்க முழுக்க சேவைத்துறை(Services Industry)க்கே தயார்படுத்தும் வண்ணமே வடிவமைக்கப்பட்டது. இன்னும் பச்சையாகச் சொல்லப்போனால் அவனுக்கு அடிமைப் பிழைப்பு நடத்த மட்டுமே நம்மைத் தயார்ப்படுத்தக் கூடியது.


நம் நாட்டில் பனிரெண்டாம் வகுப்பு வரை தாய்மொழி வழியில் படிக்க முடியும். அதன் பிறகு பாலிடெக்னிக் படித்தாலும் சரி, கலை-இளைஞர், அறிவியல்-இளைஞர் பட்டம் பயின்றாலும் சரி, தொழில்கல்வி பயின்றாலும் சரி, ஆங்கில வழியில் பயின்றாக வேண்டிய கட்டாயம். 


இது தமிழ் வழியில் பயின்று வரும் மாணவர்களுக்கு துவக்கத்தில் மிகவும் கடினமாக இருக்கிறது. பின்னர் ஒரு வழியாகச் சமாளித்து பட்டம் பெற்று விடுகின்றனர். ஆனால், பெரும்பாலானவர்களுக்கு பட்டம் பெறுவது என்பதே ஒரு குறிக்கோளாக மாறி விடுகிறது. அதையும் மீறி ஆராய்ச்சிப் படிப்புக்கு செல்பவர்கள் மிகவும் குறைந்தவர்களே. ஒரு வேளை இவர்களுக்கு மேற்படிப்பையும் ஆராய்ச்சிப் படிப்பையும் அவர்களின் தாய்மொழியில் கற்க வசதி செய்து தரப்பட்டிருந்தால் இந்தியாவும் பல “தமிழ்” விஞ்ஞானிகளை உலகுக்குத் தந்திருக்கலாம்.


இந்த நிலையில் தமிழக அரசின் முயற்சியால் பொறியியல் பட்டப் படிப்பை தமிழ்வழியில் அளிக்க அண்ணா பல்கலைக்கழகம் முன் வந்துள்ளது. இதை நாம் இருகரம் நீட்டி வரவேற்கும் முன், தமிழ் வழியில் சொல்லிக்கொடுக்க தமிழகத்தில் ஏதுவான உள்கட்டமைப்பு இருக்கிறதா? 


1. பாடங்கள் சொல்லித்தரத் துவங்கும்முன், அதற்கான பாடப்புத்தகங்கள் தமிழில் இருக்கின்றனவா?
2. தமிழில் சொல்லித்தர தகுதி வாய்ந்த ஆசிரியர்கள் இருக்கிறார்களா?
3. தனித்தமிழில் அனைத்து பொறியியல் பதங்களை மொழிபெயர்க்கப் போகிறார்களா? இல்லை சில பதங்களை ஆங்கிலத்திலேயே பயன்படுத்துவார்களா?
4. இருக்கின்ற கல்லூரிகளிலேயே தமிழ்வழி வகுப்புகள் தனியாகத் துவக்கப் போகிறார்களா? இல்லை தமிழ்வழிக்காகத் தனிக்கல்லூரி துவக்கப்போகிறார்களா?
5. மாணவர்களுக்கு படிப்பு முடிந்ததும் பிழைக்கச் செல்லும் இடங்களில் தொடர்புக்கான மொழியாக இருக்கும் ஆங்கிலத்தைக் கற்றுத் தர ஏற்பாடுகள் இருக்கின்றனவா?


இந்தக் கேள்விகளுக்குத் தெளிவான பதில் இல்லாத கட்டத்தில் தமிழ்வழிப் பொறியியல் படிப்பை வரவேற்கத் தயக்கமாகத்தான் இருக்கிறது. 


ஆனால், தமிழ்வழிக் கல்வியை எதிர்க்கும் சிலர் முன்வைக்கும் வாதங்கள் சில நேரங்களில் சிரிப்பையும் சில நேரங்களில் வேதனையையும் வரவழைக்கின்றன.


1. இப்படித்தான் இந்தி எதிர்ப்பு என்று போராட்டம் நடத்தி எங்களை இந்தி படிக்க விடாமல் வைத்து வெளிமாநிலங்களில் பிழைக்கச் செல்லும்போது கஷ்டப்பட வைக்கிறார்கள். 


தமிழகத்தில் இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டம் நடந்த போது நான் பிறக்கவேயில்லை. ஆனாலும் நான் படித்துத் தெரிந்து கொண்டவரை, இந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டம் இந்தித் திணிப்பை எதிர்த்ததே ஒழிய இந்தியையே எதிர்க்கவில்லை. இன்றும் தமிழ்நாட்டில் தமிழ் (First Language) Optional ஆகத்தான் இருக்கிறது. தமிழுக்குப் பதிலாக, இந்தியையோ, சமஸ்கிருதத்தையோ, ஃப்ரெஞ்சையோ எடுத்துப் படித்து தமிழ் வாசமே இல்லாமல் பி.எச்.டி வரை படித்துவிட முடியும். 


ஒரு மொழியைப் படிப்பதும் படிக்காததும் என் விருப்பமாக இருக்க வேண்டுமே ஒழிய இன்னொருவன் என்னிடம் அந்த மொழியைத் திணிக்கக் கூடாது. ஏற்கனவே ஆங்கில மோகத்தால் நகரங்களில் வசிக்கும் பிள்ளைகள் டமில் பேசித் திரிகின்றன. இதில் இந்தியும் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டிருந்தால் சொல்லவே வேண்டாம்.


2. பனிரெண்டு வருடங்கள் ஆங்கிலம் ஒரு மொழியாகப் படித்தும், 4 வருடங்கள் ஆங்கில வழியில் படித்தும் தொழில் புரியும் இடத்தில் ஆங்கிலம் பேசுவது என்பது மிகவும் கடினமாக இருக்கிறது. இந்த நிலையில் அந்த நான்கு வருடத்தையும் தமிழ்வழியிலேயே படித்தால் கேட்கவே வேண்டாம். சுத்தமாக பிழைக்க முடியாமல் போய்விடும்.


இதுவும் தவறான வாதமாகவே படுகிறது. நான்கு வருட பொறியியல் படிப்பில் படித்த அனைத்தையும் நாம் பணிபுரியும் இடத்தில் உபயோகப் படுத்துகிறோமா என்று பார்த்தால் இல்லை என்றே சொல்லவேண்டும். சில அடிப்படை விசயங்களை மட்டுமே உபயோகப் படுத்துகிறோம். அந்த அடிப்படை விசயங்களையும் பனிரெண்டாம் வகுப்புக்குள் படித்து முடித்திருப்போம். அப்படியிருக்க நான்கு வருடங்களை தாய்மொழியில் பயின்றால் நன்கு புரிந்து ஆழமாகப் படிக்க ஒரு வாய்ப்புக் கிடைத்து நம் அறிவு இன்னும் அதிகமாகுமே ஒழிய குறையவோ மற்ற ஆங்கில வழியில் படித்த மாணவர்களைவிட தாழ்ந்தோ போய்விட வாய்ப்பே இல்லை. 


இதில் இரண்டு வாதங்களையும் சொல்பவர்கள் அவர்களை அறியாமலே அவர்களை மறுதலித்துக் கொள்கிறார்கள். 12 வருடம் ஆங்கிலமொழியைப் படித்தும், நான்கு வருடம் ஆங்கில வழியில் படித்தும் சரிவர ஆங்கிலம் பேச வராத போது, 12 வருடங்கள் இந்தி மொழியை மட்டும் படித்திருந்தாலே இவர்கள் சரளமாக இந்தி பேசிவிடுவார்களாம். 


இந்த வாதங்களை எடுத்து வைப்பவர்கள் பெரும்பாலும் மற்ற மாநிலங்களில் பணிபுரியச் சென்று அங்கே இந்தி பேசுபவர்களால் கேலி செய்யப்பட்டோ, மட்டம் தட்டப்பட்டோ, பணியைத் தொடரமுடியாமலோ கஷ்டப்பட்டவர்களாக இருந்திருப்பார்கள். இவர்கள் வெளிமாநிலத்தில் பணி புரிய ஏதுவாக இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக எல்லோரையும் எதற்காக இந்தி படிக்கச் சொல்ல வேண்டும்? 


இன்னும் சிலர் பேசுவது என்னவோ தமிழ்நாடு பிழைக்க வழியில்லாமல் போய்விடுவதாகவும், மற்ற இந்தி பேசும் மாநிலங்கள் செல்வச்செழிப்புடன் இருப்பது போலவும் இருக்கிறது. பீகாரில் இருக்கும் அத்தனை பேரும் இந்தி பேசுவார்கள். 


சரி தமிழ்நாட்டுக்கு பிழைக்க வரும் பீகாரியும், சேட்ஜியும், கன்னடனும், தமிழ் கற்றுக்கொண்டா வருகிறான்? 


மொத்தத்தில் தொடர்பு மொழி என்பது பேசுவதற்கு மட்டும் தான். அதைப் பேசக் கற்றுக் கொள்வதற்கு அதன் இலக்கண இலக்கியத்தைப் பள்ளியில் படித்திருக்க வேண்டும் என்ற கட்டாயம் இல்லை. பிழைக்கப்போன இடத்தில் மூன்று மாதத்திலோ ஆறு மாதத்திலோ எளிதில் கற்றுக் கொள்ளலாம். ஆங்கிலமும் அதைப் போலத்தான்.


இப்போது உலகமெங்கும் குளோபலைசேசனின் புண்ணியத்தில் அனைத்து மொழி பேசுபவர்களும் கலந்து வேலை செய்ய, வசிக்க வேண்டிய சூழ்நிலை உண்டாகிறது. அப்படி பல இனங்கள் கலக்கும் பள்ளிகளில் பிள்ளைகளைத் தாய்மொழி கற்க வேண்டியது கட்டாயம் என்று உலகமெங்கும் இருக்கும் மொழிவல்லுநர்கள் சொல்லிக்கொண்டு இருக்கிறார்கள். நாம் தமிழ்நாட்டிலேயே பிள்ளைக்கு ஆங்கிலம் பேசச் சொல்லிக்கொடுக்க மாட்டேன் என்கிறார்கள் என்று பள்ளியை மாற்றிக்கொண்டு இருக்கிறோம். 


இப்படியே போனால், நார்வேயில் வேலை பார்க்கும் செந்தழல் ரவி நார்வேஜியன் மொழி தெரியாமல் கஷ்டமாக இருக்கிறது இனி அந்த மொழியையும் தமிழ்நாட்டில் கட்டாயம் கற்றுத்தர வேண்டும் என்று கொடிபிடிக்கப் போகிறார்.