The difference between seeing the things and observing them is the difference between normal people and detectives
“இன்னைக்குக் காலைல ஜென்னிசி ரிவர்ல மீன் பிடிக்கப் போன ரெண்டு பேர் ஒரு டெட் பாடியப் பார்த்து ரிப்போர்ட் பண்ணியிருந்தாங்க”
“டெட் பாடியா? யாரோடது?”
“ஜான் ப்ரோடி”
“ஜான் ப்ரோடி? சில்வியாவோட எக்ஸ் பாய்ஃப்ரண்டா?”
“ஆமா மாமா. அவனே தான். சில்வியாவைக் கொன்னுட்டு கில்லர்ஸ் கில்ட்ல சூசைட் பண்ணிக்கிட்டான் போல. கேஸ் குளோஸ்ட்”
அருண் ஒரு விநாடி யோசித்தான். “இல்ல சௌந்தர். ஜான் கொலை செஞ்சிருக்க மாட்டான்னு நினைக்கிறேன்”
“நீதான மாமா அவனாக் கூட இருக்கலாம்னு சொன்ன?”
“அவனாக் கூட இருக்கலாம்னு தான் சொன்னேன். ஆனா, அவனுக்கு மோட்டிவ் என்ன? சில்வியாவைக் கூட இவன் தானே வெட்டி விட்டிருக்கான்? நியாயமா சில்வியாவுக்குத் தானே கோவம் வரணும்?”
“யூ ஹேவ் அ பாய்ண்ட் மாமா. இப்ப என்ன செய்யறது?”
“போஸ்ட் மார்ட்டம் முடிஞ்சதா?”
“அப்பிடின்னா?”
“ஓ உங்க ஊர் பாஷைல சொல்லணுமா? அடாப்ஸி முடிஞ்சதா?”
“ஆக்சிடண்ட் அப்பிடிங்கிறதால ஃபுல் அடாப்ஸி போக மாட்டாங்க. நான் ஷெரீஃப்கிட்ட சொல்லி ஃபுல் அடாப்ஸி செய்ய வைக்கிறேன்”
“ஓக்கே. அவன் ரிலேட்டடா என்கொயரிக்குப் போனா என்னையும் கூட்டிட்டுப் போ”
“அட நானே கேக்கலாம்னு இருந்தேன். எங்க டிபார்ட்மெண்ட்ல எப்பவாச்சும் காண்ட்ராக்ட்ல ப்ரைவேட் டிடெக்டிவ்ஸ் ஹயர் பண்ணுவோம். உன்னை அப்பிடி ட்ராஃப்ட் பண்ணட்டுமா?”
“டேய் நான் விசிட்டர் விசாவுல இருக்கேன். என்னால எப்பிடி வேலை செய்ய முடியும். அன் அஃபிஷியலா ஹெல்ப் பண்றேன்”
“ஓக்கே மாமா. அப்புறம் கூப்புடுறேன்”
ஃபோனை வைத்து விட்டு யோசித்தான். சில்வியாவைக் கொலை செய்துவிட்டு தற்கொலை போல ஜோடனை செய்யப்பட்டிருக்கிறது. குற்றவாளியாக இருக்கலாம் என்று கருதப்பட்டவன் ஆற்றில் பிணமாக மிதக்கிறான். இதில் வேறு யாரோ இருக்கிறார்கள். ப்ரோடியும் சம்மந்தப்பட்டிருக்கலாம். இப்போதைக்கு இந்த கேஸ் முட்டுச் சந்தில் முட்டி நிற்கிறது. எங்காவது ஒரு நூல் கிடைத்தால் தான் தொடர முடியும்.
********************
சௌமியாவும் அருணும் ஹாலில் செஸ் விளையாடிக் கொண்டிருந்த போது சௌந்தர் வந்தான்.
“மாமா! ப்ரோடி வீட்டை சல்லடை போட்டுப் பார்த்தாச்சி. எந்தத் துப்பும் கிடைக்கலை. இப்ப அவன் வேலை பார்த்த இடத்துக்குப் போய் விசாரிக்கலாம்னு இருக்கேன். நீயும் வர்றியா?”
“ஒரு நிமிஷம் இரு. ரெண்டு மூவ் தான். உன் தங்கச்சியைத் தோக்கடிச்சிட்டுக் கிளம்புவோம்”
சௌமியா முறைத்தாள். “என் ஸ்கில்லை அவ்ளோ குறைச்சலா எடை போடக் கூடாது” சொல்லிவிட்டு நைட்டால் என் கேஸ்ட்லை வெட்டினாள். பெருமையாக முகத்தை வைத்துக் கொண்டு அருணைப் பார்த்தாள். அருண் ஒரு புன்னகை சிந்திவிட்டு குயினால் அந்த நைட்டை வெட்டினான். “செக் & மேட்” கையைத் தட்டிவிட்டு எழுந்தான். சௌமியா குழப்பத்தோடு தப்பிக்க வழி இருக்கிறதா என்று பார்த்துக் கொண்டிருக்க, சௌந்தரைப் பார்த்து, “கிளம்புவோமா” என்றான்.
இருவரும் போலிஸ் காரில் டவுன் டவுனில் இருந்த அந்த ஆர்ட் கேலரி வாசலில் வந்து இறங்கினார்கள்.
“இங்க தான் ஜான் ப்ரோடி வேலை பார்த்திருக்கான்”
இருவரும் உள்ளே நுழைந்தனர். கொஞ்சமே பெரிய கேலரி. சுவர்களில் சித்திரங்கள் கலை நயத்துடன் தொங்கவிடப்பட்டிருந்தன. சிலவற்றின் மேல் SOLD என்று டேப் ஒட்டப்பட்டிருந்தது. ஆங்காங்கே சிலைகளும், சைனா க்ளே பாத்திரங்களும் அழகாக பார்வைக்கு வைக்கப்பட்டிருந்தன.
சேல்ஸ் கவுண்டரில் அமர்ந்திருந்தவன் இவர்களைப் பார்த்ததும் படித்துக் கொண்டிருந்த “Tourism & Migration to Paraguay" என்ற புத்தகத்தை மேஜை மீது வைத்துவிட்டு, எழுந்து “How may I help you" என்றான். சௌந்தர் தனது பேட்ஜை எடுத்துக் காட்டிவிட்டு, “I am Soundar, RPD's chief detective and this is Arun our private consultant" என்று அறிமுகம் செய்தான். அவன் முகத்தில் சிறிது கூட அதிர்ச்சி இல்லை. “I am Sean. Owner of this Gallery" என்று கையை நீட்டினான். கை பற்றி குலுக்கினார்கள்.
“மிஸ்டர் ஷான். ஜான் ப்ரோடி உங்க எம்ப்ளாயி தானே?”
“யெஸ். ஆனா ரெண்டு மூணு நாளா அவன் வேலைக்கே வரலை. ஃபோன் பண்ணாலும் எடுக்க மாட்டேங்கிறான். ஃபயர் பண்ணிடலாம்னு யோசிச்சிட்டு இருக்கேன்”
“ஓ. ஜான் இனிமே வேலைக்கு வரமாட்டான். ஏன்னா இன்னைக்குக் காலையில அவன் டெட் பாடி ஜெனிசியில கிடைச்சது” அருண் ஷானின் முகத்தைக் கூர்மையாக கவனித்தான். லேசான அதிர்ச்சி தெரிந்தது.
“ஓ.. வாட் ஹேப்பண்ட்? சூசைய்ட்?”
“நோ. ஆக்சிடெண்ட்டா இருக்கலாம்னு சந்தேகப்படுறோம். கேசுவல் என்கொயரிக்காக வந்தோம்.”
“ஓ. ஓகே. ஜான் என்கிட்ட வேலைக்கு சேர்ந்து ஆறு மாசம் தான் இருக்கும். அவன் கேர்ள் ஃப்ரண்டோட ப்ரேக் அப் ஆனதில இருந்து சரியாவே கவனம் காட்ட மாட்டேங்கிறான். கணக்குல தப்பு செஞ்சிடறான். போன வாரம் ரொம்பவே டென்ஷனா இருந்தான். ரெண்டு தடவை வார்ன் பண்ணேன். இந்த மண்டேல இருந்து ஆஃபிஸ்கே வரலை”
“ம்ம். அவனோட ஒர்க் ஸ்டேஷனைப் பார்க்கலாமா?”
“ஷ்யூர்” பின்னாலிருந்த ஒரு அறைக்கு அழைத்துப் போனான். போகும் வழியில் சுவற்றில் “Sold" என்று போட்டிருந்த ஒரு படத்தைப் பார்த்ததும் அருண் நின்றான்.
“என்ன மாமா?”
“இந்தப் படத்தை எங்கயோ பார்த்திருக்கேன் சௌந்தர்”
“எங்க பார்த்திருக்க?”
“அதுதான் நினைவுக்கு வரமாட்டேங்கிது. சமீபத்துல தான் எங்கயோ பார்த்த மாதிரி நினைவு.”
ஷான் இடைமறித்தான். “நோ. நீங்க இந்தப் படத்தைப் பார்த்திருக்க முடியாது. இது டாவின்ஸியோட தொலைஞ்சி போன ஒரு பெயிண்டிங். லாஸ்ட் டா வின்சி பெயிண்டிங்னு பேரு. உலகம் முழுக்க கலை ஆர்வலர்கள் இதைத் தேடிட்டே இருக்காங்க. எனக்கு சமீபத்துல தான் எதிர்பாராத இடத்துல கிடைச்சது. இண்டர்நெட்ல போட்டதும் ஒருத்தர் வாங்கிட்டாரு. ஜென்யூனிட்டி செக் அப் முடிஞ்சதும் எனக்குப் பணம் கைக்கு வந்துடும். டெலிவர் செஞ்சிருவேன்”
“ம்ம்.. ரேர் பெயிண்டிங்க்னா பெரிய தொகை கிடைச்சிருக்குமே?”
“ஆமா. மோர் தேன் 50 மில்லியன் டாலர்ஸ். இதை மட்டும் வித்துட்டா இதோட கடைய மூடிட்டு ரிட்டயர் ஆகிடப் போறேன்”
“குட் ஃபார் யு” என்றவாறு ஜானின் ஆஃபிஸ் ரூமுக்குள் நுழைந்தோம். வழக்கமான அமெரிக்க அலுவலக அறை போல குப்பையாக இருந்தது. மானிட்டர் முழுக்க போஸ்ட் இட் காகிதங்களை ஒட்டி வைத்திருந்தான். பி.சியை ஆன் செய்து உள்ளே ஒரு பார்வை பார்த்தான் சௌந்தர்.
சுவாரஸ்யம் தரும் டாக்குமெண்டுகளோ புகைப்படங்களோ இல்லை. எல்லாம் கேலரி சம்மந்தப்பட்டதாகவே இருந்தன. மேஜை ட்ராக்களையும் ஷெல்ஃபுகளையும் அலசிப்பார்த்தும் ஒன்றும் தேறவில்லை. இன்னும் கொஞ்ச நேரம் எதையோ தேடிக் கொண்டிருந்துவிட்டு ஷானிடம் சொல்லிவிட்டுக் கிளம்பினோம்.
போகிற வழியில் சௌந்தர் கேட்டான். “என்ன மாமா, இங்கயும் ஒண்ணும் கிடைக்கல? உன் லாஜிக் தப்பா இருக்குமோ? ”
“தெரியல சௌந்தர். ஆனாலும் ஒரு ஹன்ச். மூணாவது ஒரு ஆளும் இன்வால்வ் ஆகியிருக்கணும்னு”
“என்னமோ போ மாமா. நான் டி.ஏ கிட்ட நாளைக்கு ரிப்போர்ட் குடுக்கணும். எனக்கு வேற சில கேஸும் பெண்டிங் இருக்கு. ஏதாச்சும் சாலிடா தோணிச்சின்னா சொல்லு”
அருணை வீட்டு வாசலில் இறக்கிவிட்டுப் போனான். சத்தம் கொடுக்காமல் கிளம்பிப் போன காரையே குழப்பத்தோடு பார்த்துக்கொண்டு நின்றிருந்தான் அருண்.
(தொடரும்)
